诗词搜索
宋代诗词大全
-
和子由渑池怀旧
人生到处知何似,应似飞鸿踏雪泥。泥上偶然留指爪,鸿飞那复计东西。老僧已死成新塔,坏壁无由见旧题。往日崎岖还记否,路长人困蹇驴嘶。(往岁,马死于二陵,骑驴至渑池。)......
-
送春
风烟节物眼中稀,三月人犹恋褚衣。结就客愁云片段,唤回乡梦云霏微。小桃山下花初见,弱柳沙头絮未飞。把酒送春无别语,羡君才到便成归。......
-
摸鱼儿
更能消,几番风雨?匆匆春又归去。惜春长怕花开早,何况落红无数。春且住,见说道,天涯芳草无归路。怨春不语,算只有殷勤,画檐蛛网,镇日惹飞絮。长门事,准拟佳期又误,蛾眉曾有人......
-
眼儿媚
萧萧江上荻花秋,做弄许多愁。半竿落日,两行新雁,一叶扁舟。惜分长怕君先去,直待醉时休。今宵眼底,明朝心上,后日眉头。......
-
清明
无花无酒过清明,兴味萧然似野僧。昨日邻家乞新火,晓窗分与读书灯。......
-
清明
佳节清明桃李笑,野田荒冢只生愁。雷惊天地龙蛇蛰,雨足郊原草木柔。人乞祭余骄妾妇,士甘焚死不公候。贤愚千载知谁是,满眼蓬蒿共一丘。......
-
陶者
陶尽门前土,屋上无片瓦。寸指不沾泥,鳞鳞居大厦。......
-
伤春
庙堂无策可平戎,坐使甘泉照夕烽。初怪上都闻战马,岂知穷海看飞龙。孤臣霜发三千丈,每岁烟花一万重。稍喜长沙向延阁,疲兵敢犯犬羊锋。......
-
愍儒坑
智力区区不为身,欲将何物助强秦。只应埋没千秋后,更足诗人发冢人。......
-
庆全庵桃花
寻得桃源好避秦,桃红又是一年春。花飞莫遣随流水,怕有渔郎来问津。......